First impressions
Het zachtroze gordijn glipt langs mijn lange slanke vingers, wanneer ik het bruine eetcafé binnenstap. Op zoek naar haar. Een aantal tafels zijn bezet, waarvan er één een stilzwijgend stel ontvangt. De lange mannelijke ober levert bij de bar een bestelling af en van achter zijn leren schort zie ik een paar slanke, blote benen onder de barkruk uit komen. Dat belooft veel goeds. Ik heb meer zin dan ik dacht. Zal ik een droge witte nemen of toch sterker? Zij bestelde wijn, zie ik als ik naar haar toeloop. “Hey, leuk je te zien.” is vervolgens mijn afgezaagde ijsbreker als ik haar over haar met roodfluweel bedekte rug wrijf. Met haar handen geklemd om mijn rug voel ik een stroom van kippenvel, lopend van mijn nekharen tot mijn onderrug. Een gevoel dat ik al in een lange tijd niet meer heb gevoeld. Ik ben benieuwd wat er achter haar vriendelijke blik schuilt. Nee, ik zucht, de afspraak staat, ik laat onze ontmoeting over me heen komen.
Ik ben blij dat ik drie minuten geleden sterk koos. De eerste slok Gin voel ik langzaam mijn lichaam binnendruppelen, waarna al snel de alcohol mijn zenuwen tot de orde roept. Mijn zenuwen lijken te verdoven en ik schuif langzaam van rechter- tot linkerbil op mijn barkruk om deze niet in slaap te laten vallen. Ze blijft naar me lachen, met een twinkeling die ik nog niet ken.
Er klinkt house. De DJ begint wat reuring in dit stoffige café in Amsterdam Oost te brengen. Alsof de zaal tot de nok aan vol is, houdt hij zijn handen in de lucht en bouncet hij mee op zijn eigen beat. Het stel danst, nog steeds zwijgend, en de meeste tafels worden door de bediening aan de kant geschoven. Ze pakt mijn hand en neemt me mee de vloer op. Sierlijk danst ze om me heen, haar handen nog steeds in de mijne gevouwen. Boven haar kastanjebruine haar dansen nootjes, in majeur geloof ik. Ik mag haar, ze heeft een goede smaak geloof ik. Toch besluit ik meer te willen weten. Terwijl zij met haar strakke jurkje tegen mij aan rijdt, sluit ik mijn ogen en ga door haar profiel.
Ze is ouder dan ik dacht en noemt zichzelf verlegen. Ze is een poezenliefhebber en doet hbo journalistiek. Een rijke vader die haar op de universiteit wilde en een moeder die niets durfde te willen. Ze glijdt met haar arm over mijn hoofd en kust me in mijn nek. Ik worstel mezelf uit haar verstrengeling. Het spreekt me allemaal niet zo aan en pak snel mijn tas. Vragende ogen kijken mijn kant op. Langzaam landt het bij haar, haar zachte blik verandert in een woeste. Door de roze gordijnen loop ik de koude buitenlucht in. Haar vader betaalt de rekening wel.